We hebben een waardevolle mail van een leerkracht ontvangen over het thema loslaten en we willen hier graag uit citeren:
“Al jaren roept bij mij iets weerstand op: het gemak waarmee elke keer weer wordt benoemd dat leerkrachten niet durven loslaten. Maar vervolgens wordt er niet dieper ingegaan op de complexiteit voor leerkrachten om hier goed mee om te gaan.
De onderzoekster Willy de Heer noemt het ook: leerkrachten krijgen er weinig tot niets over te horen op de pabo. En ook als je je, zoals ik gedaan heb, suf leest, omdat je het belangrijk vindt, blijf je nog met lastig te beantwoorden vragen zitten. Want hoe kan een leerkracht weten, dat een kind daadwerkelijk meer aankan als hij of zij dat op geen enkel vlak laat zien?
Doortoetsen heeft geen zin, want de scores daarvan zijn laag. Toch heb je gezien dat het kind brede interesses heeft, vaak met creatieve oplossingen komt, geweldige constructies kan bouwen uit het blote hoofd etc. etc. Het lukt veel leerkrachten al best wel om dit te signaleren, maar hoe weet je nu dat je ook daadwerkelijk kunt gaan compacten en verrijken?
‘Leerkrachten durven niet los te laten’ wordt er dan gezegd. Ik zou dan wel willen uitroepen: dat is in zo’n situatie ook heel lastig, ook al zou je dit heel graag willen!”