We komen in de praktijk regelmatig casuïstiek tegen over: onderpresteren. We zien dan aan de ene zijde machteloosheid (er is al zoveel geprobeerd) en aan de andere zijde een hulpeloze, apathische (onverschillige) leerling.
Wat wij ook zien, is een gecreëerde realiteit van aangeleerde hulpeloosheid, waarbij niemand meer de aangeboren veerkracht van het kind ziet. Maar deze veerkracht is er wel: altijd. En deze veerkracht gaat nooit stuk: je bent ermee geboren en je zult ermee sterven. Het is en gaat niet weg. Nooit.
Laten we eens kijken naar die aangeleerde hulpeloosheid en aangeboren veerkracht.